Bitter Love รักขมๆ

ข้อมูลเบื้องต้น

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตที่เขียนเลยนะคะ ช่วยสนับสนุน คอมเม้นต์และวิจารณ์ ด้วยนะคะ ถ้าผิดแะไรก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะคะ

เนื้อเรื่อง

Bitter Love รักขมๆ

บทนำ

สวัสดีฉันชื่อเกรซ มีความใฝ่ฝันที่จะเป็น ไกด์นำเที่ยว เพราะอะไร เพราะอยากจะไปเที่ยวรอบโลกแต่แม่ชั้นอยากให้เป็นครู -_- เพราะครูมีความมั่นคง สบายบ้างหนักบ้าง แต่ส่วนมากก็สบาย(แต่เท่าที่รู้ แม่เป็นครู ทำงานทั้งในเวลานอกเวลา นี่ใช่มั๊ยคือสบาย) ตอนเด็กๆแม่บอกว่าเรียนภาษาอังกฤษเข้าไว้มันจะได้เปรียบในหลายเรื่อง แต่ตอนนั้นเองชั้นอยู่ ป.6 ชื่นชอบคณิตศาสตร์มากๆๆ ^^ แต่ตกภาษาอังกฤษตลอดๆ จนกระทั่ง ม.1 แม่บอกให้เข้าเรียนภาคภาษาอังกฤษซึ่ง เวลาเราสอบ ก็จะสอบสองภาคทั้งภาคไทย และ อังกฤษ ซึ่งเราก็จะเรียนภาคอังกฤษประมาณ70% ไทย30% แต่อยากบอกว่า เวลาสอบภาคไทยแล้วมึนเลย ไม่ได้เรียนแต่ได้สอบเมพขิงๆ^_^ พอจบม.ต้นก็เข้า สายภาษาศาสตร์ หลังจบม.6 อาจจะบอกว่าเป็นความโชคดีด็ได้ที่สอบได้ทุนไปเรียนที่สิงคโปร์ว้าวๆ <3 แต่ถ้าเราเรียนจบก็ต้องทำงานให้กับที่นั่น จนกระทั่งเรียนจบ ก็ได้ ถูกส่งตัวมาฝึกงานที่บริษัททัวร์ชื่อดังแห่งหนึ่งของไทย ชั้นก็ได้ไปเป็นพนักงานฝึกหัด แต่คำว่าพนักงานฝึกหัดก็ไม่ได้มีอะไรน่าเบื่อหรือปวดหัวอะไร แต่สิ่งที่จะทำให้ชั้นเป็นโรคประสาทตายก็เพราะมันบังเอิญจริงที่เจ้าของบริษัทที่สิงคโปร์อยากให้ฉันเป็นไกด์ที่เก่งและดีจึงอยากให้หลานชายห่างๆของเค้าเป็นคนฝึกงานให้ และก็บังเอิญอีกแหละที่ฉันเป็นคนตัดผมสั้น ใส่เสื้อหลวมๆ และไอ้หลานของเค้าคนนี้ก็เกลียดพวกเพศที่สาม ลูกชายเจ้าของบริษทำหน้าที่รองประธานบริษัทซึ่งมันก็เทียบเท่ากับเจ้าของบริษัท เพราะไม่ว่าลูกชายจะพูดอะไร หรือจะเสนออะไร คุณพ่อของคุณชายเทวดาคนนี้ก็ถูกใจเสมอ คุณชายคนนี้ก็มองชั้นว่าชั้นเป็นทอมเสมอ และจะหาวิธีแกล้งและ ทำให้ชั้นอารมณ์เสีย หาเรื่องทะเลากันได้ตลอดเว และยังขู่บ่อยครั้งว่าจะแจ้งสำนักงานใหญ่ที่สิงคโปร์ว่าฉันทำงานไม่ได้ดี มีข้อบกพร่อง และนี่ก็คือคำขู่ที่ทำให้ชั้นแพ้ไอ้คุณชายเทวดา ตลอดๆ แต่เพราะเราได้ทำงานร่วมกันจึงทำให้เรา ได้รู้จักกันมากขึ้น ใกล้ชิดกันมากขึ้น และ.............มากขึ้น ลองมาดูซิว่าเรื่องของเราจะเป็นยังไงต่อไป จะวุ่นวาย แฮปปี้อินดีแหวกแนวขนาดไหน จุดจบของละครเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร Let's talk about it.




 

Preliminary

 

''สวัสดี'' หญิงสาวรูปร่างเล็ก ผมสั้น เสื้อหลวมๆ ไม่เข้ารูป กางเกงเดฟ ซึ่งถ้าจะกล่าว

แล้วนี่คือชุดทำงานที่สบายที่สุดถ้าจะเปรียบกันในการทำงานที่บริษัท
''ว่าไงเกรซ'' ชายรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดี สวมสูทสีดำ ไทด์สีแดง รองเท้าหนัง

ออกแนวVintage แลดูหรูหรา ดูก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

''วันนี้พ่อนายเรียกชั้นมาหา รู้มั๊ยว่าท่านมีธุระอะไรกับฉัน''
''ชั้นจะรู้มั๊ยหล่ะ ชั้นไม่ใช่พ่อนะ'' คู่สนทนาตอบค่อนข้างกวนFoot
''นายกวนชั้นตั้งแต่อยู่ที่ไทย จนได้เรียนใน ม.เดียวกัน และยัง ได้ทำงานเหมือนกันอีก ที่เดียวกันด้วย มีวันไหนมั๊ยที่แก พูดกับชั้นโดยไม่พูดกวนๆ''
''อ้าว!ถ้าพูดดีๆก็ไม่ใช่ชั้นสิ และอีกอย่าง ไม่ใช่งานเหมือนกันชั้นเปรียบเสมือนเจ้าของบริษัทเลยนะ เว้ย!'' ชายหนุ่มคุยโว 
"เออ ชั้นเข้าใจแล้ว พ่อนายอยู่ไหน" หญิงสาวถามแบบ อารมณ์หงุดหงิดเบื่อโลก-_- และล้มตัวไปนั่งที่โซฟา 
"เราเพิ่งเรียนจบเรายังไม่ได้ไปฉลองอะไรกันเลยเนอะว่ามั๊ย??" หญิงสาวที่แลดูเบื่อโลกนั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยถาม
"งั้น เรานัดเพื่อนไปเที่ยวอินโดมั๊ยใกล้ๆ นั่งเรือไป ซัก 1 อาทิตย์" ชายสวมสูทเสนอความคิดเห็น
"ดีเหมือนกัน"

ความคิดของทุกคนต้องหยุดเพียงแค่นั้นเมื่อชายวัยกลางคน  รูปร่างท้วมเปิดประตูเข้ามาแลดูมีภูมิฐาน ใส่สูท อย่างหรู และ มองหน้าคนที่อยู่ในห้องทั้งสอง
"ว่าไงเกรซคุยกันสนุกเชียว" ชายรูปร่างท้วมถาม
"อ๋อกะว่าจะไปเที่ยวกันค่ะคุณพ่อ จบแล้วยังไม่ได้ไปเลี้ยงฉลองกันเลย"
"ใช่แล้วครับพ่อ ผมกะว่าะไปประมาณ 1 อาทิตย์" ตอบอย่ามั่นใจ และแววตาดูสดใส
"ไปที่ไหนหล่ะ" ชายวัยกลางคนถามขณะกำลังเปิดแฟ้มงานดู
"อินโดครับ"
"เกรซก็จะไปกับเขาด้วยหรอ"
"ไป ซิค่ะ ก็พวกเราไปเป็นห้องนี่คะ มีอะไรรึปล่าวคะ" หญิงสาวถามอย่างสงสัย??
"พ่อเสียใจด้วยนะ เกรซคงไม่ได้ไปแล้วหล่ะ" พูดแลดูสงสาร
"ทำไมคะ" สับสนในชีวิตสุดๆ ความผิดหวังเริ่มาเยือน
"ก็สิ่งที่พ่อเรียกมาคุยก็เรื่องนี้แหละ เกรซเรียนจบแล้วพอดีทางสำนักงานที่เป็นเครือข่ายเดียวกันกับเราเค้าอยากได้พนักงานชั่วคราว พอดีพ่อก็จะให้เกรซไปฝึกงานที่นั่นอยู่พอดี พ่อก็เลยตอบตกลงเค้าไปแล้ว"
"พ่อครับทำไมพ่อทำแบบนี้ พ่อไม่ถามเกรซซักคำ ไม่ถามผมด้วย แล้วผมจะมีเพื่อนคุยมั๊ยหล่ะทีนี้"

"สมน้ำหน้าไอ้ซันเดย์แกหน่ะ เงียบไปเลย""พ่อต้องขอโทษด้วยนะเกรซที่ไม่ได้ถามก่อน"
"ออ ไม่เป็นไรค่ะ แล้วจะไปตอนไหนคะ"
"มะรืนนี้" 
"ฮ๊ะ!! มะรืนนี้" ซันเดย์ถามอย่างตกใจสุดๆ
"ใช่แล้วทุกคได้ยินไม่ผิด เกรซวันนี้ไปเตรียมตัวเลยนะ ต้องไปฝึกงงานที่นั่น 1 เดือน"
"ค่ะ"
"พ่อเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ไฟท์บินมะรืนนี้ตอน 10 โมงเช้าอย่าสายนะ""ไอ้ซันเดย์แกไปส่งเกรซด้วย"
"ครับ" กัดฟันตอบ ถ้าขืนบอกว่าไม่หนิ ไม่ตายก็เลยไม่โต

ทั้งสองเดินออกจากห้องเพื่อไปทานอาหารเย็นและเตรียมตัว 

ภายใต้แสงจันทร์ ดวงดาวส่องประกายระยิบระยับกระทบส่องกับผิวน้ำในสระ ให้บรรยากาศโรแมนติกสุดๆ
"แกอยากไปไทยมั๊ยวะ" ถามพลางตักอาหารเข้าปากแบบ คนไม่ได้กินอาหารมาเป็นอาทิตย์
"ที่แกถามเป็นห่วงชั้นหรืออะไร ดูแกห่วงกินมากกว่าห่วงชั้นอีกนะ" ไอ้บ้านี่ไม่ห่วงชั้นเลย
"ห่วงสิ หวงด้วย แกเป็นเพื่อนที่คุยแล้วสนุกที่สุดเลยนะเว้ย ไม่งั้นชั้นจะให้แกมาอยู่บ้านชั้นหรอ แต่ยังไงอาหารมันก็สำคัญกว่าเพื่อนอยู่ดี"
แกเห็นอาหารสำคัญกว่าหรอ หญิงสาวน้าบูดบึ้ง
"โห ชั้นล้อเล่นน่า ดูหน้าบูดกว่าตูดไก่อีกนะ"
"ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ กินเสร็จแล้วตามชั้นขึ้นไปบนห้องด้วยนะ มาช่วยเก็บของ"
"อึม"

สองวันต่อมา ก็มาถึงวันที่ฉันจะต้องไปจากญี่ปุ่นกลับบ้านเกิดของชั้น มันน่าดีใจนะ แต่มันก็เสียใจมากกว่าที่ชั้นจะต้องไปฝึกงาน และยังต้องจากคนที่ชั้นคิดว่าเค้าดีมากๆสำหรับฉัน T_T ณ สถานที่ที่คนพลุกพล่าน มีทั้งชาว ไทย กาหลี ญี่ปุ่น จีน อังกฤษฝรั่งเศษ ถ้าจะกล่าววันนี้คงไม่หมด และที่ที่คนหลายคนชาติขนาดนี้มาอยู่รวมตัวกันนั่นคงจะมีอยู่ที่ที่เดียว

"ชั้นไปแล้วนะ" 
"ขอให้แกโชคดี ไว้ชั้นจะไปหา" ฉันอยากไปกับเธอสุดๆเลยเกรซไม่รู้ว่าจะตายหรือปล่าว
"ไว้ฉันจะคิดถึงแกนะ"
"อืม" ไว้ฉันจะคิดถึงแกทุกวัน ทุกนาที ทุกวินาที ที่หายใจเลยนะ
"หวังว่าแกจะไม่ลืมชั้นนะ" พูดพลางวิ่งไปอย่างเร่งรีบ หวังว่าแกคงรอชั้นนะ

ตอนขึ้นเครื่องก็พบกับแอร์สวยใส สจวดก็หล่อได้ใจ เครื่องยังไม่ทันขึ้นฉันก็หลับเป็นตาย แต่อยากบอกว่าอาหารอร่อยดี สองชั่วโมงผ่านไปมาถึงที่สนามบินสุวรรณภูมิ 

อยู่ดีๆชายร่างบึกบึนก็ตรงดิ่งเข้ามาหา
"คุณครับคุณคิมให้ผมมารับคุณไปที่บริษัทครับ" 
"อ๋อ ค่ะ" ทำไมฉันตอบรับคำง่ายๆแบบนี้หล่ะ ช่างเถอะยังไงเราก็ไม่มีทางเลือก
"เชิญทางนี้ครับ"
ชายคนนั้นเดินนำฉันไปฉันก็ได้แต่เดินตามหลังต้อยๆ อยู่ตรงหน้าฉันือรถเบนซ์อย่างหรู เอ๊ะ แค่ฉันมาฝึกงานต้อนรับขนาดนี้เลยหรอ หลังจากที่ใช้ขาหน้าก้าวขึ้นรถ ชายคนนั้นก็ไม่พูดอะไรจน
"Destiny Tour" ถึงซะทีรถติดสุดยอด เดินทาง2ชั่วโมงทั้งที่ระยะทางไม่ได้ไกลอะไรมากมาย -_-
"สวัสดีครับคุณเกรซ" ชายรูปงามสวมสูท สีเทาเดินเข้ามาทักทาย
"ผมเลขาของคุณคิม รองประธานบริิษัท ซึ่งเป็นพี่ฝึกงานให้กับคุณครับ"
ฉันยังไม่ถามอะไรเค้าเลยนะ แต่ช่างเถอะเค้าหล่อให้อภัยได้ 
"อ๋อค่ะ แล้วทำไมรองประธานถึงต้องได้เป็นคนฝึกงานให้ด้วยคะ"
"พอดีว่าทางบริษัทที่สิงคโปร์เค้าเห็นว่าคุณคิมมีความสามารถ และคิดว่าคุณจะสามารถเป็นไกด์ที่ดีได้หากได้ฝึกงงานกับเค้า"
"อ๋อค่ะ แล้ว เลขาเป็นผู้ายได้ด้วยหรอคะ" ถามอย่างงงๆ ฉันชักจะถามเค้ามากไปแล้วนะ
"ครับพอดี คุณคิมเค้าไม่คอยชอบเลขาที่ท่านประธานหาให้เค้าเลยให้ผมเป็นเลขาครับ ผมว่าเราไปนั่งคุยกันดีครับ"
"อ่อค่ะ"
"ก่อนอื่นเลยนะครับ คุณจะต้องไปพักที่ บ้านของคุณคิม คุณคิมอยู่คอนโดแถวๆสยามนะครับ ซึ่งไม่ต้องกลัวว่าจะอยู่กันสองต่อสอง ผมก็อยู่บ้านหลังเดียวกันกับคุณคิมครับ"
"ให้ชั้นอยู่คอนโดกับผู้ชายหรอคะ"
"เอ้า ท่านประธานที่สิงคโปร์ไม่ได้บอกคุณหรอ ก็เห็นว่าคุณอยู่บ้านหลังเดียวกับเพื่อนสนิทคุณ?"
"ใช่ค่ะ" นั่นมันสนิท แต่นี่เป็นใครไม่รู้หน้าตาก็ไม่เคยเห็น

"ถ้างั้นไม่เป็นไรครับ ท่านรองและผมไว้ใจได้ครับ ที่ต้องไปพักบ้านคุณคิมเพราะเราต้องไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดและถ้าจะให้ไปรับ มันคงจะเสียเวลา งั้นผมจะพาคมไปพบคุณคิมนะครับ"


หลังจากที่สนทนากันจบฉันก็เดินตรงไปที่กล่องสี่หลี่ยมรูปร่างสูงสามารถจุคนได้ประมาณ20คน เมื่อกดปุ่มเลขที่7 มันก็ลอยขึ้นไปยังชั้น7พอประตูเปิดออกคนที่ฉันคุยกับเค้ามานานแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เขาพาไปยังห้องๆนึง เขาเคาะประตูแล้วก็เปิดประตูออก

"ว่าไง วายุ" ชายนั่งที่เก้าอี้เลื่อนตัวใหญ่ เงยหน้าขึ้นมาคุยกับคู่สนทนาอย่างสนิทสนม
"นี่คุณเกรซ คุณเกรซครับนี่คุณคิม"
"สวัสดีค่ะคุณคิม"
"อ๋อนี่หรอคนที่ให้ชั้นฝึกงานให้ ดูแต่งตัวสิเฉิ่มสุดๆ หน้าตาก็ซีด ไม่คิดจะแต่งหน้าบ้างหรอแม่คุ๊ณ" หน๋อยไอ้นี่มาว่าฉันตั้งแต่เจอกันวันแรกเลยหรอ คิดว่าจะด่าฉันฟรีๆหรอ รู้จักฉันน้อยไปแล้ว
"แล้วไงชั้นเป็นของชั้นแบบนี้เสื้อผ้าชั้นก็ไม่ได้เอาของพ่อนายมาใส่หนิ หน้าชั้นไม่แต่งแล้วมันหนักส่วนไหนของนายฮ๊ะ! หน้ชั้นสวยแบบะรรมชาติย่ะ!"
"ธรรมชาติลงโทษใช่มั๊ย ไอ้ทอม!" มันว่าฉันเป็นทอม
"ไอ้ตุ๊ดแกนั่นแหละธรรมชาติลงโทษ หน้าตาไม่ดีไม่พอ จิตใจยังไม่ดีอีก"
"เธอมาว่าชั้นเป็นตุ๊ดได้ยังไง"
"ชั้นจะไม่ว่าได้ยังไง พ่อนายหาเลขา มาให้แต่นายก็ปฏิเสธ แล้วเลือกเพื่อนนายแทน ชั้นสงสารเพื่อนนายจริงๆ ที่มีเพื่อนแบบนาย"
"ไอ้วายุแกแฉชั้นหรอ" พูดพลางโมโห ทุบโต๊ะด้วยความอะไรไม่รู้
"แกก็มีเหตุผลหน่อยดิวะ ก็คุณเกรซเค้าถามชั้นก็ตอบตามความจริง""คุณเกรซครับผมไม่ได้เป็นตุ๊ดนะครับ"
"แกคิดจะให้ชั้นเป็นตุ๊ดคนเดียวใช่มั๊ย"
"โอ๊ย!!!!!" ฉันร้องพลางฟาดหมอนใบใหญ่ลงกับพื้น
"ชั้นไม่ฝึกมันแล้วงานกับอีคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ ปากร้าย ดูถถูกคนอื่น" ตอนนั้นหน้าฉันแดงแบบเลือดทุกส่วนมันอยู่ตรงหน้า
"ชั้นก็ไม่อยากทำงานกับเธอหรอก ยัยทอม! คนแต่งตัวแบบนี้ไม่อยากเข้าใกล้"
"หยุดได้แล้ว!!!!!!!!" คุณวายุรีบห้ามก่อนที่จะมีคนฆ่ากันตาย
"พวกคุณจะต้องทำงานร่วมกันโดยมีผมเป็นผู้ดูแลเพราะนาย นายคิมพ่อแกให้แกมาดัดนิสัยยอมคนบ้าง และคุณเกรซคุณมีหน้าที่ที่จะต้องฝึกงงานเกี่ยวกับสถานที่ท่องเทียวในไทย ญี่ปุ่น และเกาหลี โดยมีไอ้คิมเป็นผู้แนะแนว ถ้าไม่ปฎิบัติตามทุกคนจะไม่ได้ทำงานที่มีอยู่ต่อไป เข้าใจตามนี้นะครับ"

ทุุกคนนั่งนิ่งหลังจากที่คุณวายุได้พูดห้ามกันไป จนเราคุยงานต่างๆกันจบเตรียมจะกลับบ้านเดินไปที่ลานจอดอรถมีรถหรูสีดำคันนึงจอดไว้โดเดี่ยวโดยมีป้ายว่าที่จอดรถรองประธานบริษัทเดสตินี่ทัวร์ คุณคิม

"เหอะ ดูป้ายคิดว่าแต่จะไม่มีคนรู้ว่าเป็นรถตัวเอง"ฉันพูดเบาๆนะแต่ไอ้คนหูหาเรื่องมันดันได้ยิน 
"ก็มันอยู่แล้ว คนมันใหญ" ได้ยินเช่นนั้นฉันก็ไม่พูดอะไรต่อก็เดินขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังเพราะข้างหน้าสองที่เอาไว้ให้ผู้ชายนั่ง
"นี่เธอจะให้พวกชั้นเป็นคนขับรถหรอ เธอมานั่งเบาะหน้าเดี่ยวนี้" หน๋อยถ้าไม่ใช่เพระานายเป็นเจ้าของรถฉันคงไม่ยอมหรอก ให้ตายสิ ฉันก็ต้องมานั่ง คุณวายุเป็นคนขับรถ พอไปถึงคอนโด คอนโดนี้มันดูหรูหรา มีระดับ เดินเข้าไปภายในมีพนักงานต้อนรับอย่างดี เดินขึ้นลิฟต์ไปกดปุ่มที่มีหมายเลย15 พอถงหน้าห้องเขียนว่า1508 เดินเ้ขาไปภายในมันกว้างมากจนไม่น่าเชื่อว่ามันเป็นคอนโด คอนโดภายในห้องมี2ชั้น 
"คุณเกรซครับหั้องคุณอยู่ชั้นบนครับ เดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้" คุณวายุช่างเป็นสุภาพบุรุษซะจริง" นี่ครับห้องคุณพออยู่ได้นครับ
"แน่นอนค่ะ เพื่ออนาคตของชั้นอยู่ได้อยู่แล้ว ขอบคุณนะคะ"
"ครับ จัดของเสร็จแล้วเดินตามลงมาที่ห้องรับแขกเลยนะครับ"

พอฉันจัดของเข้าตูสำรวจห้องน้ำ พอเดินออกไปนอกระเบียงอยากบอกว่าวิวสวยมากฉันนั่งจ้องวิวสักพักดูเหมือนอะไรแปลกลองหันไปทางขวา "เีย!!" ฉันตกใจสุดๆตอนนั้นความเป็นหญิงของฉันหมดไปจากตัว
"นี่หรอผู้หญิง ไม่มมีสมบัติความเป็นหญิงเลย สิงค์โปรไม่มีวิวแบบนี้ให้ดูหรอเห็นเธอจ้องตั้งนาน" นายนี่ขัดฟิวชิบแล้วทำไมชั้นต้องมาอยู่ห้องข้างมันด้วยนะ
"คุณเกรซจัดของเสร็จรึยังครับ"เสียงมาจากทางด้านซ้าย เฮ้ยห้องฉันอยู่ตรงกึ่งกลางเลยหรอเนี่ย
"อ๋อเสร็จแล้วค่ะ กำลังจะลงไป" เสร็จปุ๊ปเดินออกจากห้องเราสามคนเดินออกจากห้องพร้อมกันเด๊ะ
"เดี๋ยววันนี้ผมจะโชว์ฝีมือทำอาหารนะครับ" แล้วเขาก็ขยิบตานิดๆ คุณวายุพูดแบบ เออนะ ละลายอ่ะ><^^

พอเดินลงมาจากห้อง คุณวายุก็ลงมือทำอาหารแบบ มาดพ่อครัวเลย กลิ่นก็หอม เราสองคนก็นั่งรอทานอาหารอย่างมีหวัง
"WoW!!'' ฉันถึงกับอุทานเมื่อเห็นอาหารหลายอย่างวางเรียงรายที่โต๊ะอาหาร ที่ตะลึงคือมันสวยมาก ผู้ชายจัดอาหารได้แบบ แม่ศรีเรือน บางครั้งก็อดใจไม่ได้ว่าสองคนนี้เค้าอาจจะแอบกุ๊กกิ๊กกัน
"อะไรเกิดมาไม่เคยเห็นหรอไม่เคยเห็นก็ไหว้ซะสิ" 
"แหมๆ นายชื่อคิมหรอ ไม่แปลกใจเลยทำไมนายถึงมีชื่อเป็นคอ ควาย"
"ทำไมฮะ แล้วเธอมายุ่งอะไรกับชื่อชั้น" เอ๊ะไอ้นี่ ใันเริ่มก่อนแท้ๆ
"ก็นิสัยนาย มันเหมือนกับพยัญชนะต้นชื่อนายยังไงหล่ะ ไอ้ คอ คิม"
"ไอ้คิม หยุด!" คุณวายุ ตวาดใส่นายคิมซะจนอึ้ง อย่าว่าเลยฉันยังอึ้ง บรรยากาศเริ่มเงียบ
"ผมว่าเรามาทานข้าวกันเถอะครับ"

พอทุกคนทานข้าวเสร็จเราต่างพากันอิ่ม ฉันก็กำลังจะเก็บล้างแต่คุณวายุเค้าก็ บอกว่าจะล้างเองสุภาพบุรุษสุดๆอ่ะ สเป็กเลย 
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะล้างเองคุณไปพักเถอะ"
"อ๋อค่ะ"แต่ฉันก็ยังเกรงใจอยู่ดีเลยอยู่กับเค้าจนกว่าจะล้างเสร็จก็ชวนคุยไปเรื่อยๆจนเข้าเรื่อง
"คุณวายุคะ"
"คะ" หือ คุณวายุพูดคะ ตายละ โอ้วแม่เจ้า
"คุณเป็นผู้ชาย100%รึปล่าวคะ"
"ครับ ทำไมถึงถามอย่างนั้น"
"ก็คุณอยู่กับผู้ชายแบบไอ้หมอนี่ตลอดเวลาเลยหนิ"
"แล้วคุณเกรซ จะให้ผมอยู่กับผู้หญิงหรอครับ"
"ก็ประมาณนั้นค่ะ แล้วคุณยังไม่มีแฟนหรอคะ"
"ครับผมยังไม่มีแฟน ยังไม่เคยมีด้วยครับ ผมดีผมขี้อาย555" ดูสิเค้าเขินได้ น่าร๊อคอ่า
"เหมือนกันเลยค่ะ"
"ฮะ คนน่ารักอย่างคุณเกรซเนี่ยนะ ยังไม่เคยมี" กรี๊ด!!! เค้าชมฉัน